Dużo kiepskich książków // podsumowanie // maj 2017 + zapowiedzi

Zrobiłam to. Serio. W końcu uciekłam tej czytelniczej niemocy i wróciłam na stare tory. Ale, ale. Idealnie być nie może. Chociaż ilość przeczytanych książek jest więcej niż zadowalająca, to ich jakoś woła o pomstę do nieba. Nic mnie porządnie w tym miesiącu nie zachwyciło, chociaż przecież był Mróz, był Sanderson. Domyślam się jednak, że czerwiec będzie dużo lepszy pod tym względem, gdyż niedawno zapukał kurier z ciekawą paczuszką i już się nawet do niej dobrałam i zaczęłam czytać. Jeśli ktoś jest ciekawy, jak udało mi się przeczytać w tym miesiącu siedemnaście książek to mogę zdradzić tajemnicę. Wróciłam na dietę, więc czytałam, by nie myśleć o jedzeniu. Brawo. Jestem jednak z siebie dumna, bo wygrałam z nałogiem. Koniec z cukrem! Tak poza książkowym tematem... Wiecie, jak ciężko wyrzucić cukier z diety? On jest wszędzie. Wszędzie. Teraz nawet na keczup wydaję majątek. No bo przecież taki zwykły to cukier w większości. Wniosek? Nie stać mnie na książki. I zjadłabym bułkę. 

Tamten miesiąc skończyłam na pierwszym tomie Mścicieli, jednak zrobiłam przerwę w serii i zanim pochłonęłam Pożar i Calamity zabrałam się za Chemika, Stephenie Meyer. Jako zaciekła fanka Zmierzchu musiałam zobaczyć, czy coś się w pani autorce zmieniło i doszłam do wniosku, że chyba na gorsze. Największą krzywdą zrobioną tej książce jest promowanie jej jako thrillera zamiast nazwać rzecz po imieniu. Mamy tutaj romans. Czyta się łatwo, przyjemnie i równie szybko jak się ją czyta to o niej zapomina. Gdybym podeszła do tej pozycji ze świadomością, że będę czytać o rozterkach sercowych całkiem inaczej by to się skończyło. Nie oczekiwałabym bomby, ani nawet fajerwerków. Od razu po skończeniu nieszczęsnego Chemika wróciłam do Mścicieli i się okrutnie zawiodłam. Wiecie. Sanderson to Sanderson, a nie tęcze, róż i króliczki. Zakończenie Calamity bardzo na nie. Gdzie krew?

Moim kolejnym błędem było wzięcie do ręki Teatru Sabata. Możecie teraz pokręcić głową ze zdziwieniem i powiedzieć halo, przecież ty kochasz Rotha. A ja powiem, że kocham ale tym razem jestem chyba za głupia by pojąć przesłanie i wynieść cokolwiek z tego ogromnego tomiszcza. No niby Roth to zawsze dobra porcja literatury, ale nie polecam Teatru na początek. Ani - na chwilę obecną - chyba w ogóle. Po tej ciężkiej przeprawie uznałam, że na zdrowie wyjdzie mi całkowita zmiana gatunku, więc wzięłam się za Ziemię niczyją, a następnie kontynuację. I po raz kolejny się powtórzę. Za dużo polityki. Takiej nudnej.

Żeby mój mózg mógł sobie odpocząć wróciłam do dwóch serii mojej wczesnej młodości i zaraz jak pojadę do domu biegnę do biblioteki po kolejne tomy. Może szybciutko wyrobię się z egzemplarzami recenzenckimi i będę miała czas jeszcze na Artemisa Fowla... Zrobiło się gorąco, więc do akcji wkroczył Mróz. Najpierw zabrałam się za majową premierę, czyli Deniwelację. Recenzji nie ma i nie będzie, więc powiem tylko, że całkiem niezła kontynuacja tej trylogii serii. Będę czytać dalej, chociaż nie było takiego bum jak w przypadku wcześniejszych przygód Forsta. Nadszedł też czas poznać to drugie wcielenie Remigiusza. Wiecie, on jest jak Dr Jekyll i Pan Hyde. Nieprzewidywalny. No więc przeczytałam sobie cały cykl Vestmanna na raz, bo mogłam. Trochę mi ten Mróz uratował miesiąc i dzięki niemu nie jest to całkowita katastrofa podobna rozmiarem do tej Titanica. W czerwcu czytam Behawiorystę. Promise.

Zatęskniłam za wampirami, więc padło na Młodego, Magdaleny Kozak. W sumie teraz już sama nie wiem, czy przeczytałam czwarty tom bez znajomości trzech poprzednich, bo niby to pierwsza część Tajnych akt Vespera, a jakoś tak równocześnie kontynuacja Wampirów w ABW. No, ale było minęło. Kiedy się już połapałam co i jak to nawet mi się spodobało. Szału jednak nie ma. Gdzieś w połowie zrobiłam przerwę i przeczytałam Kamizelkę, Bolesława Prusa. Książką tego nie można nazwać, prędzej opowiadaniem. Ale naprawdę mocno je lubię i wracam do niego co jakiś czas.

Dostałam też propozycję egzemplarza Inwazji, Wojtka Miłoszewskiego. Skusili mnie, więc gdy przyszedł kurier tak szybko się do niej zabrałam, że nawet nie zauważyłam, że w środku mam autograf. Piątka dla mnie za spostrzegawczość. Pan Wojtek obok Mroza uratował mój miesiąc, bo chociaż zakochana nie jestem, to wrażenie zostawiła po sobie Inwazja mocne i trwałe. Jakby gorzej już być nie mogło to wpadłam na pomysł - powinnam przestać to robić - że chętnie przeczytam po tej Inwazji coś mocno ogłupiającego, a W objęciach anioła wyglądało całkiem nieźle. Jak coś, co czytałam mając te naście lat i było fajnie. Okazało się jednak, że to nie jest mocno ogłupiające, tylko tak złe, że Matko Boska. I niby nie chcę krytykować autorki - która jest w moim wieku - ale pisała to chyba mając dziesięć lat mniej, bo dialogi są tak kretyńskie, a fabuła naiwna - wcale nie w uroczy sposób - że aż mi żal pisać o tej książce recenzje.

Jeśli chodzi o zapowiedzi na czerwiec to ich tak bardzo mało, że aż chcę tylko jedną książkę. Pewnie w połowie miesiąca pojawi się jeszcze kilka nowych informacji. Tak Wam zdradzę, że liczę trochę na nowego Mroza. Nie żebym nie miała zaległości w jego twórczości, ale mam nadzieję, że niedługo wydawnictwa zarzucą jakimś newsem i będzie na co czekać. 

WYDAWNICTWO ZYSK

Rhy spoważniał, a Kella dręczą wyrzuty sumienia. Antari nie przemyca już przedmiotów między światami – jest nerwowy, nawiedzany przez sny z udziałem złowieszczej magii, skupiony na myślach o Lili, która zniknęła mu z oczu w porcie, tak jak zawsze tego pragnęła. Tymczasem w Czerwonym Londynie trwają przygotowania do Igrzysk Żywiołów, spektakularnego i kosztownego międzynarodowego turnieju – mającego na celu rozrywkę i zachowanie dobrych stosunków z sąsiednimi mocarstwami. Na zawody przybędzie wielu gości, a wśród nich starzy przyjaciele na pewnym statku pirackim...

CAŁY OPIS

Premiera: 26 czerwca 2017

POMÓŻ WYDAĆ ILLUMINAE