Wiecie jakie to uczucie, jak dopiero po latach dowiadujecie się, że Wasza najlepsza przyjaciółka z młodzieńczych lat wcale Was nie olewała, ale po prostu miała niezdiagnozowane ADHD? Na świecie panuje dosyć błędny pogląd na to zaburzenie. Ludzie neurotypowi wyobrażają sobie ludzi z nadpobudliwością ruchową, którzy nie są w stanie usiedzieć w miejscu i dzieci, których nie sposób opanować. Może do będzie dla Was szokiem, ale ADHD wcale się tak nie objawia. Nie zawsze.
Czy odczuwasz paraliżujący wstyd, bo wciąż masz problemy z higieną osobistą, wykonywaniem obowiązków domowych i wywiązywaniem się ze swoich zadań na czas?
Czujesz, że twoi bliscy cię nie rozumieją i są sfrustrowani twoim zachowaniem?
Brudne Pranie to nieupiększony, bezpośredni wgląd w chaos życia z ADHD. Dzięki prostym trikom, które faktycznie działają na twój mózg, pozwoli ci przekształcić nienawiść do siebie w samoakceptację. Jest również doskonałym źródłem wiedzy dla twojego partnera lub partnerki, przyjaciół i rodziców. Pokaże im, jak przejść od frustracji do cierpliwości, zrozumienia – i miłości.
Zdecydowałam się na lekturę tej książki ze względu na mojego narzeczonego, którego cechy przemawiają za tym, że coś z ADHD może mieć wspólnego. Chciałabym móc wspierać go w tym byciu trochę innym, więc ucieszyłam się z propozycji, żeby przeczytać Brudne pranie. Jest to cienka książka, która ma w sobie ogrom informacji i przykładów. Autorzy - para ludzi, którzy żyją ze sobą od lat i radzą sobie z ADHD Roxanne wręcz idealnie - przekazują nam sposoby na akceptację takiego człowieka.
Kiedy przez całe lata czujecie się jak porażka wszech czasów, wasza samoocena zaczyna szorować brzuchem po dnie. Pojawia się poczucie rozpaczy, bo bez względu na to, jak bardzo się staracie, nie potraficie ułożyć sobie życia. Czujecie się osądzani przez rodzinę, jesteście czarną owcą, nieudacznikiem, ofermą, która zawsze odpuszcza, zawsze się spóźnia i której nigdy nic się nie udaje. Zaczynacie się wstydzić samych siebie. Domyślacie się, jak żyją ludzie, którzy wstydzą się sami siebie? Mała podpowiedź: niebezpiecznie.
Dziewczyna Richa jest typowym przykładem kobiety z ADHD, która całe życie żyła z łatką osoby niechlujnej, leniwej, wiecznie spóźnionej. Nie wyobrażam sobie nawet jak okropnie musiała się czuć do momentu, gdy zostało u niej zdiagnozowane ADHD, ale jej pomysł, by pomóc innym oswoić się z nią i z innymi osobami tego typu jest genialny. Brudne pranie to książka napisana przez nią i jej partnera. Każde z nich przedstawia nam tu swój punkt widzenia na cechy ludzi, którzy zostali zdiagnozowani i mają owe zaburzenie.
Są tutaj kwestie, które widzę na co dzień w swoim narzeczonym, ale też takie, które pojawiają się we mnie. Nie sądzę, żebym też nie była neurotypowa, ale pomysły na rozwiązanie tych kwestii, które podrzucają nam Rox i Rich, pomogą też ludziom, którzy próbują uporać się ze spóźnialstwem lub bałaganiarstwem. Wszystko to dało mi pogląd na ciężar takiego życia, ale również na ciekawe aspekty, które można odebrać w sposób pozytywny i dzięki temu nie czuć się więźniem swojego mózgu.
Dziękowanie i dostrzeganie sukcesów to najlepszy sposób, żeby zniwelować poczucie nieudolności dające się we znaki osobom z ADHD.
Autorzy to cudowni ludzie i ten tytuł pochłonęłam na raz. Nie czułam się znudzona, nie miałam ochoty skończyć lektury. Zaobserwowałam nawet ich w social mediach i bardzo lubię do nich zaglądać. To idealni ludzie na idealnym miejscu. Takie osoby są ważne. Edukują społeczeństwo i oswajają z innością. Bawiłam się tutaj też naprawdę dobrze czytając o wpadkach Roxi i zachowaniu jej partnera w tych sytuacjach. Cieszę się, że trafiła w swoim życiu na taką osobę, dzięki której może poczuć wsparcie w każdej chwili. Nawet jeśli nie macie w swoim otoczeniu osoby z ADHD - albo sami o tym nie wiecie! - to sięgnijcie po Brudne pranie i poszerzcie swoje horyzonty. Warto.
★★★★★★★★☆☆
Brudne pranie. ADHD u dorosłych i jak sobie z tym radzić // Roxanne Emery, Richard Pink // 28 czerwca 2023 // 192 strony // wydawnictwo Insignis
Za książkę bardzo dziękuję wydawnictwu!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Co u Ciebie?