Nasze życie ♥

Tytuł: Pocałunki wampira. Początek

Autor: Ellen Schreiber

Seria: Pocałunki wampira t.1

Premiera: 23 marca 2011 r.

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Format: 130 x 197 mm

Liczba stron: 224

Jedna z książek kupionych w Outlecie, po której nie trzeba się zbyt wiele spodziewać. Książka na jeden raz - i tylko tyle.

Raven to córka byłych hippisów. Jej młodszy brat, którego 'pieszczotliwie' nazywa Małym Nudziarzem jest idealnym synkiem - takim, jakiego pragną jej rodzice. Zupełnie inaczej niż ona.

Dziewczyna spędziła dzieciństwo w świecie lamp lawowych, okularów lenonek i nocnym oglądaniu Draculi. I chyba właśnie to wpłynęło najbardziej na jej życie. Jest inna - jej czarny stój i czarna szminka wyróżnia się w świecie pełnym białej bawełny i klubów tenisa. Kiedy wszyscy noszą tenisówki - ona nosi glany, jej ulubioną porą dnia jest noc, a w dzieciństwie pragnęła zostać wampirem. Jedyna gotka w mieście nazywanym 'Grajdołem'.

Dwór na szczycie wzgórza, do którego wejście przez wiele lat było próbą strachu, po tym jak umarła jego poprzednia właścicielka przestaje jednak być pusty. To, że ktoś w nim zamieszkał i to, KIM są mieszkańcy dworu jest tematem wielu plotek... Nawet najbardziej niepoważnych. Szepty o ludziach-wampirach wychodzących jedynie po zmierzchu wstrząsają Raven. Z jednej strony nie wierzy w te plotki, ale z drugiej... Jej serce bije szybciej, aby przekonać się, czy to może być jej szansa na stanie się krwiopijcą. Tym bardziej, że siedemnastoletni syn właścicieli dworu jest bardzo przystojny - i równie mroczny jak ona sama.

I już trzymałam w rękach ubranie Trevora Mitchella. Jego sweter, koszulkę, podkoszulek, spodnie khaki, skarpetni, mokasyny i bieliznę. Miałam jego moc, jego maskę, całe jego życie. I co w takiej sytuacji robi dziewczyna?

Ja, na ten przykład, dałam nogę. Biegłam tak szybko jak nigdy w życiu. Jakbym codziennie trenowała biegi na lekcjach wuefu. Gdyby tylko pan Harris mnie widział, to z pewnością zapisałby mnie do drużyny sprinterskiej [...]

- Co się stało? - wypytywała Becky, gdy ciągnęłam ją przez ogród. Na końcu ulicy stał jej dziesięcioletni pickup, którego wypatrywałyśmy niczym upragnionej mety. - Gdzieś ty się podziewała, Raven? Masz we włosach liście.

Poczekałam, aż znalazłyśmy się w połowie drogi do domu, popatrzyłam na nią z szerokim uśmiechem i krzyknęłam:

- Wydymałam Trevora MItchella!

- Co takiego?! - wrzasnęła, omal nie wypadając z jezdni. - Kogo?!

- Trevora Mitchella!

- To niemożliwe! Niesłychane! Niewyobrażalne!

- No wiesz, nie dosłownie. Tak go wydymałam, Becky, że mam tu na dowód jego ubranie! - I zaczęłam kolejno wyciągać ciuchy z worka. [...]

Zapamiętam te urodziny do końca życia. I Trevor Mitchell też.

Za tą, i za wiele innych szaleńczych akcji uwielbiam Raven. Ta gotycka wariatka zdecydowanie wie, jak się bawić. I na co (nie) może sobie pozwolić. ^^

Mała Becky, którą zdecydowanie można porównać do jej imienniczki z Małej księżniczki, jest... bardzo uległa - co widać w tej książce.
Faceci - też niczego sobie. I o dziwo, to nie tajemniczy 'chłopak z dworu' podbił moje serce, a Trevor. Chociaż jest idiotą, to jego spryt w zemstach mi zaimponował. Chociaż pod koniec książki miałam już go dość. Chyba chciałabym zobaczyć jak on i Raven są parą. Ciekawa mogłaby być ta walka między nimi...

Alexander, czyli chłopak-na-którego-Raven-czekała-przez-całe-życie był... zbytnio wyidealizowany jak dla mnie. Chociaż może to za wcześnie, żeby stwierdzić - w końcu ta para dopiero zaczęła się poznawać, więc myślą o sobie jak najlepiej. Zdecydowanie chcę się dowiedzieć jakie są jego słabe strony. Od tego w głównej mierze będzie zależało, czy polubię tę serię, czy nie. Bo jak na razie - muszę przeczytać dalej, żeby się dowiedzieć. W zależności od tego czy autorka poszła dobrą drogą, czy nie zależy wszystko.

A zakończenie? Cliffhanger. Jak chyba w większości serii. I wiecie co? Zadziałało.

Ogólna ocena: 07/10