Paper Towns, czyli Papierowe Miasta w Londynie #5

W tym tygodniu możecie odetchnąć z ulgą: zdjęć jest tak mało, że aż sama się dziwię. Zwykle robię ich tysiące, jednak w tym tygodniu postanowiłam się po prostu dobrze bawić. Ponownie pojechaliśmy na Camden, gdyż nie mogłam przeboleć niekupienia pewnego plecaczka i przez cały tydzień rozpaczałam. Z racji tego, że nie można tam zbytnio robić zdjęć, a kilka pojawiło się w tamtym tygodniu darowałam sobie fotografowanie wszystkiego i rzuciłam w wir zakupów. Być może nie wiecie, ale bardziej niż książki uwielbiam kupować buty i ubrania. Czasami zdarza się, że waham się nad wydaniem czterdziestu złotych na książkę, a bez zastanowienia wydaję po sześćset na buty. Wydaje mi się, że to choroba, ale jestem pewna, że otrzymałam ją w genach. Znaleźliśmy też księgarnię, w której można kupić wszystkie te cudowne wydania książek. Barnes & Noble, Penguina i wiele wiele innych. Ceny też były niezwykłe. Chłopak sprezentował mi małe cudowne wydanie Sherlocka, którego sama bym nie kupiła. Nie za tą cenę. Łzy lały się strumieniami, kiedy musiałam opuścić tamto miejsce.

W niedzielę postanowiliśmy odpocząć od jeżdżenia - tutaj wszędzie jest daleko! - i poszliśmy na spacer. Odwiedziliśmy kolejny park, chociaż raczej nazwałabym to drzewami dookoła ścieżki i rzeczki. Skończyło się jednak na tym, że świetnie się bawiliśmy szukając piłeczek golfowych. Dookoła naszego mieszkania są wszędzie pola golfowe. Naprawdę, w którą stronę nie pójdziemy natykamy się w końcu na panów w podkolanówkach z wózeczkami na kółkach i stosem małych piłeczek. Okazało się, że takie szukanie to wcale nie jest bezpieczna rozrywka. Wielki siniak na mojej nodze może to potwierdzić. Poświęciłam własne zdrowie by nie pobrudzić butów błotem. Ot, cała ja. Zaliczyłam spotkanie trzeciego stopnia z krzaczkiem róży. Bolało.