[49] Płonący stos. Księga 2: Kamienne skrzydło. Naszyjnik wody. - Cate Tiernan

Tytuł: Płonący stos. Księga 2: Kamienne skrzydło. Naszyjnik wody

Autor: Cate Tiernan

Seria: Płonący stos t.2

Premiera: 27 lipca 2011 r.

Wydawnictwo: Amber

Format: 130 x 205 mm

Liczba stron: 368

Księga 2 Płonącego stosu była... odrobinę zaskakująca. Jest to ostatnia książka z tej, hm, serii. Cóż. Co mogę powiedzieć - jest lepsza od pierwszej części. Czytało mi się ją lepiej od Kielichu wiatru. Kręgu popiołów. Pierwsza część miała okładkę niebieską i była bardziej skupiona na Thais - do której bardziej zapałałam sympatią, a druga - czerwona na Clio.

Łańcuchy czasu, zatrzymajcie mnie

Ściągnijcie w przeszłość 

Czerwonym szlakiem mojej krwi

Przez minione wieki

Kobieta po kobiecie, matka po matce

Dających życie, same je tracąc

Aż do tej pierwszej, Cerise Martin

I nocy triumfu Melity

Pokażcie mi, po potrzebuję wiedzieć

Kamienne skrzydło rozpoczyna się zaklęciem rzuconym przez Clio. Jako niemal dojrzała czarownica tworzy ona trudny czar, podobny do tego, które powinna przygotować na swoją inicjację. Ma ona możliwość wejrzenia w dawne wydarzenia, a przede wszystkim tego jednego - kiedy Melita stworzyła potężny krąg dający nieśmiertelne życie całemu Treize.

Jej życie towarzyskie nie jest już tak bogate jak wcześniej i sama Clio zmieniła się. Nie jest już dziewczyną, która ma innego chłopaka na każdy wieczór - związek z Luciem-Andre sprawił, że nie chce być już taka jak przedtem. Za to Richard, od namiętnego pocałunku podczas Recolte nie może o niej zapomnieć. Ich relacje stają się coraz bardziej skomplikowane.

Thais wciąż nie może się przyzwyczaić do roli czarownicy i cieszy się każdą chwilą, którą może spędzić z dala od całej tej magii i tajemniczych zdarzeń. Chociaż uczy się magii, nie za często ma okazję użyć jej w praktyce. I nie chce, a w ucieczce przed całym 'hokus pokus' pomaga jej zwłaszcza Kevin - przystojny i jak najbardziej normalny chłopak (co dla Thais jest wielką pociechą). Ciepło, które daje jej Kevin, jest zupełnie inne od 'pożaru', które zafundował jej Luc. Przebywanie z nowym chłopakiem sprawia dziewczynie radość.

Niestety, jej związek z Kevinem zaczyna się komplikować. Okazuje się, że nie jest możliwy, a sama dziewczyna dowiaduje się więcej o istocie swojej magii. I zwraca się ku innej możliwości, aby zemścić się na zabójcy jej ojca. 

Dziewczyny muszą stanąć przed wieloma wyzwaniami. I chociaż myślały, że niebezpieczeństwo na razie minęło, to ono wciąż czyha w ciemności. I próbuje dopaść jedną z nich. 

Idziemy w słońcu 

Cienie depczą nam po piętach

Pali nas ogień 

Kamienie lecą nam na głowę 

Coś wciąga nas pod wodę 

Nad nami gromadzą się chmury burzowe. 

Siło magii, oświeć nas

Daj cieniowi twarz, imię jego wskaż

Pokaż, kto wznieca ogień przeciwko nam

Kto w ręce kamień ściska

Kto pod wodę wciąga nas

Kto wyczarowuje burzę, by zaszkodzić nam

Co prawda w Kamiennym skrzydle. Naszyjniku wody obie bliźniaczki już nie są tak od siebie różne, a cała historia lepiej przemyślana, wciąż nie zyskała mojej przychylności.

Wszystkie (niemal) postacie w tej części rozwinęły się, a Clio nie wydaje się taka płytka jak na początku, co jest dużym plusem - jako że jest jedną z głównych bohaterek.

Richard, kolejny 'chłopak' w tym gronie naprawdę przypadł mi do gustu, jego rozwijająca się relacja z Clio była pełna wzlotów i upadków i naprawdę dobrze napisana.

Co do samego Treize, to podobało mi się wyjaśnienie wątku pierwszego kręgu i samej Melity. 

Żałuję tylko, że zakończenie tyczyło się jedynie historii dziewczyny-chłopcy, a nie właśnie Treize.

Chociaż wiele się działo, to wciąż nie wszystko jest jasne - i to mi nie odpowiada. A ciągu dalszego już nie będzie...

Ogólna ocena: 06/10