[351] Zachcianek - Katarzyna Michalak

Tytuł: Zachcianek

Tytuł oryginału: Zachcianek

Autor: Katarzyna Michalak

Tłumaczenie: -

Seria: Słoneczna trylogia

Tom: 2

Data wydania: 28 maja 2015

Liczba stron: 368

Wydawnictwo: Literackie

Cena na okładce: 32,90

Jeśli czytaliście recenzje Poczekajki to wiecie, że Słoneczna trylogia to moja ulubiona seria tej autorki. Czytałam ją już w całości, jednak muszę przyznać, że chyba nigdy mi się nie znudzi. Ma  sobie coś takiego, że naprawdę nigdy nie mam jej dość.

Patrycja w końcu znalazła swojego księcia na czarnym koniu i jest szczęśliwa w nowym, trwającym już rok, związku. A przynajmniej się stara. Gabriel nie ma zamiaru spędzać z ukochaną wolnego czasu, a o ślubie i dzieciach może po prostu zapomnieć. Zmuszona jest siedzieć w dworku i tęsknić za swoją chatką, gdy Gabriel zajmuje się swoją pracą i znika na długie dni. Kobiecie brakuje towarzystwa, krowy, chatki, zoo. Sama już nie wie, czy chce do końca życia trwać w takim partnerstwie. 

Na horyzoncie pojawia się ponownie Łukasz, który pragnie odzyskać to, co stracił przez swoją głupotę i pogoń za pieniędzmi. Janka również ma do załatwienia zaległe sprawy i znowu pojawia się w życiu Gabriela i Patrycji, co tą drugą doprowadza do szewskiej pasji i sprawia, że zaczyna poważanie rozważać odejście.

Katarzyna Michalak tak doskonale pisze, że nie można oderwać się od czytania. Uwielbiam jej poczucie humoru, które zawsze rozbawia mnie do łez. Sytuacje, które tworzy są tak nieprawdopodobne, a przy tym realistyczne, że nie da się nudzić. Co jakiś czas chwytam za różne książki tej autorki, jednak jeszcze żadna, oprócz Bezdomnej,  nie dorównała, moim zdaniem, poziomem Słonecznej trylogii. Lekkość, z jaką jest ona napisana, wręcz wycieka z kartek i wpływa prosto do serca sprawiając, że nie można się nie uśmiechnąć. Jest to idealne lekarstwo na wszelkie problemy i gwarantuję, że od razu o nich zapomnicie. Żałuję, że nie mam przy sobie trzeciej części. Przydałaby mi się dzisiaj.

Podoba mi się to, że tutaj żadna postać nie jest do końca dobra, ani do końca zła. Autorka tym razem pokazuje wszystkich w całkiem innym świetle, niż w Poczekajce. Tylko Patrycja pozostaje do samego końca sobą. Pokazuje to doskonale, że nie należy udawać kogoś, kim się nie jest, tylko po to, by się komuś przypodobać. Kiedy po raz pierwszy czytałam tę książkę nie zauważyłam tego przesłania. Byłam jednak dużo młodsza i nie doszukiwałam się jakichś głębszych znaczeń w książkach, które czytałam. Teraz jednak widzę to wyraźnie - nie wolno bać się być sobą, tylko wtedy znajdzie się prawdziwe szczęście.

Dlaczego jestem inna? Gorsza? Bo ośmielam się marzyć? Bo śnię?
Dlaczego mam iść drogą, którą idą wszyscy, którą wybraliście dla mnie wy? Moja własna jest zła?

Tak się akurat złożyło, że gdy czytałam Zachcianek byłam w małej wsi niedaleko mojego miasta. Spędziłam tam tylko dwa dni, wyruszyłam jednak na poszukiwanie tego szczęścia, które na swej drodze znalazła Patrycja. Szukałam spokojnych miejsc i cichych łąk. Nie jestem jednak stworzona do życia w takim miejscu. Jestem więc pewna, że powinnam gdzieś indziej szukać swojego miejsca. Tam za wolno płynie czas. Nie byłabym w stanie spędzać tak każdego dnia.

Muszę teraz jak najszybciej zdobyć kolejną część. Tęsknię już za Patrycją i jej Domem. Wiem, że po skończeniu całej trylogii ponownie czeka mnie książkowy kac, jednak nic nie mogę poradzić na to, że ciągnie mnie do Poczekajki. Przynajmniej tam spełniają się marzenia. A tego teraz naprawdę mocno potrzebuję. Cieszę się, że nastąpiło wznowienie tej serii - okładki są cudowne, a dzięki temu mogę ponownie przeżyć całą tę historię. Bo Słonecznej trylogii się nie czyta. Ją się przeżywa.

Ogólna ocena: 09/10 (wybitna)

Za egzemplarz bardzo dziękuję wydawnictwu Literackie!