sierpnia 09, 2015

WIERSZE WYBRANE przez Papierowe Miasta #1

Czytając komentarze pod recenzją książeczki Tuwim Café wpadłam na pewien pomysł. Tak, kolejna seria na Papierowych Miastach. Tym razem co niedzielę będę przedstawiać Wam jeden z moich ulubionych wierszy. Mam nadzieję, że dzięki temu poznacie poetów, których jeszcze nie znacie i wyrazicie swoją opinię o tym, co akurat wybrałam. Chciałabym też byście również coś polecali. W ten sposób możemy wspólnie odkryć coś nowego - coś, z czym wcześniej nie mieliśmy styczności. 

Dzisiaj zacznę od jednego z moich ulubieńców. Mam tu na myśli Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Możecie być pewni, że on się tutaj będzie często pojawiał. Jest moją miłością - wieczną i prawdziwą. Jeśli jeszcze nie znacie, to przedstawiam Wam Pokolenie - jeden z najlepszych, moim zdaniem, wierszy tego poety.

Krzysztof Kamil Baczyński - Pokolenie

Wiatr drzewa spienia. Ziemia dojrzała.
Kłosy brzuch ciężki w górę unoszą
i tylko chmury - palcom czy włosom
podobne - suną drapieżnie w mrok.

Ziemia owoców pełna po brzegi
kipi sytością jak wielka misa.
Tylko ze świerków na polu zwisa
głowa obcięta strasząc jak krzyk.

Kwiaty to krople miodu - tryskają
ściśnięte ziemią, co tak nabrzmiała,
pod tym jak korzeń skręcone ciała,
żywcem wtłoczone pod ciemny strop.

Ogromne nieba suną z warkotem.
Ludzie w snach ciężkich jak w klatkach krzyczą.
Usta ściśnięte mamy, twarz wilczą,
czuwając w dzień, słuchając w noc.

Pod ziemią drążą strumyki - słychać - 
krew tak nabiera w żyłach milczenia,
ciągną korzenie krew, z liści pada
rosa czerwona. I przestrzeń wzdycha.

Nas nauczono. Nie ma litości.
Po nocach śni się brat, który zginął,
któremu oczy żywcem wykuto,
któremu kości kijem złamano;
i drąży ciężko bolesne dłuto,
nadyma oczy jak bąble — krew.

Nas nauczono. Nie ma sumienia.
W jamach żyjemy strachem zaryci,
w grozie drążymy mroczne miłości,
własne posągi — źli troglodyci.

Nas nauczono. Nie ma miłości.
Jakże nam jeszcze uciekać w mrok
przed żaglem nozdrzy węszących nas,
przed siecią wzdętą kijów i rąk,
kiedy nie wrócą matki ni dzieci
w pustego serca rozpruty strąk.

Nas nauczono. Trzeba zapomnieć,
żeby nie umrzeć rojąc to wszystko.
Wstajemy nocą. Ciemno jest, ślisko.
Szukamy serca — bierzemy w rękę,
nasłuchujemy: wygaśnie męka,
ale zostanie kamień — tak — głaz.

I tak staniemy na wozach, czołgach,
na samolotach, na rumowisku,
gdzie po nas wąż się ciszy przeczołga,
gdzie zimny potop omyje nas,
nie wiedząc: stoi czy płynie czas.
Jak obce miasta z głębin kopane,
popielejące ludzkie pokłady
na wznak leżące, stojące wzwyż,
nie wiedząc, czy my karty Iliady
rzeźbione ogniem w błyszczącym złocie,
czy nam postawią, z litości chociaż,
nad grobem krzyż.

8 komentarzy:

  1. Świetny pomysł na serię, bardzo mi się podoba ;)
    A wiersz jest cudowny, nie znałam go wcześniej.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :) Cały Baczyński jest cudowny <3

      Usuń
  2. No, Kyou, niezły pomysł. To będzie dla mnie świetna okazja czytać systematycznie poezję zaglądając tutaj. Pierwszy wybór chyba najlepszy z możliwych. Jak pisałem w poprzednim poście, Baczyński to też jeden z moich ulubionych poetów, które cholernie wyraźnie czuję, a ten wiersz, cóż, najbardziej bije po głowie. Miałem go w prezentacji maturalnej. Świetny. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ha! Muszę przyznać, że to na Twoją aprobatę czekałam najbardziej :D Baczyński to moja wieczna miłość, a Pokolenie jest jednym z moich ulubionych jego wierszy.
      Ja Baczyńskiego wplotłam w mój monolog, chociaż w ogóle nie pasował ;) Taka miłość! Pani egzaminująca chyba myślała, że zagnie mnie datą jego śmierci - niedoczekanie :3

      Usuń
    2. W zeszłym roku powstał film biograficzny o nim. Jeszcze nie widziałem, ale być może będzie trzeba to niedługo sprawdzić. :) A wiersze są świetne i niejednokrotnie będę do nich wracał.

      Usuń
    3. Ja czytałam jego biografię. Świetna <3
      Film też na pewno pooglądam :)

      Usuń
    4. Na filmwebie ma lichą ocenę, ale i tak zobaczę, bo jestem ciekaw. :)

      Usuń

Co u Ciebie?

Copyright © Nasze życie ♥ , Blogger