MOJA KSIĄŻKOWA JESIEŃ

Kiedy wieczory już nie są ciepłe, kiedy usypia Cię deszcz walący o szyby, a kiedy się budzisz czujesz jedynie ochotę, by dalej pójść spać od razu wiadomo, że nadchodzi jesień. Ta pora roku jest dość dołująca: szara, ponura. Ale przecież my, książkoholicy, mamy coś, czego brakuje tym, którzy książki omijają szerokim łukiem - inne światy, do których możemy się przenieść w każdej chwili, z każdego miejsca. Ja z niecierpliwością czekam na jesień. Spadające liście, które później przyjemnie kruszą się pod butami; zbieranie kasztanów; spacery w deszczu, kiedy wszyscy inni siedzą w domu. To wszystko sprawia, że uwielbiam tę porę roku. Nie, nie zapomniałam o tym, jak przyjemnie usiąść pod kocem z kubkiem herbaty i świetną lekturą. Znowu egoistycznie paplam o sobie, zamiast przejść do rzeczy - to musicie mi wybaczyć. Przychodzę do Was dzisiaj z książkami, które idealnie nadają się na zimne wieczory z katarem, którego nabawiliście się podczas spacerów w deszczu. 

Zanim jednak pokażę Wam, bez czego nie wyobrażam sobie tegorocznej jesieni musicie zaopatrzyć się w jesienny zestaw czytelniczy. Ogromny, ciepły kocyk? Jest? Wielki kubek z kawą lub herbatą? Kot, pies, ulubiony pluszak? Oczekiwanie na deszcz może się znudzić, więc ponura pogoda będzie musiała wystarczyć. Jesteście gotowi poznać wszystkie moje jesienne cegiełki? Bo musicie wiedzieć, że jeśli chodzi o te zimniejsze pory roku, to cienkie książki schodzą na dalszy plan. Jeszcze przez przypadek zaginęłyby gdzieś w odmętach łóżka...

Na pewno Was nie zdziwił fakt, iż zaczęłam od Sherlocka. Odkąd go poznałam nie wyobrażam sobie, że jesień minęłaby mi bez rozwiązywania zagadek z Holmesem i Watsonem. Po prostu nie. Książki sir Arthura Conan Doyle'a stały się moim wyznacznikiem pór roku. One się zmieniają, a Sherlock pozostaje zawsze taki sam, wspaniały. Nigdy nie sądziłam, że znajdę takie historie, do których ciągle i ciągle będę chciała wracać. A tu proszę! Ja, która kiedyś kryminałów unikała jak ognia, zakochałam się w starszym panu, który jest silnie uzależniony od swojej fajki i dziwnych, z pozoru nierozwiązywalnych, zagadek. Jest to miłość smutna, gdyż, niestety, jednostronna. Dodatkowo mam bardzo silną konkurencję, gdyż nie tylko ja mam obsesję na jego punkcie. Niezdrową obsesję, należy rzec. Planuję już trzy kolejne tatuaże i możecie mi wierzyć, coś sherlockowego na pewno się pojawi. 

Jeśli jeszcze nie zaczęliście swojej przygody z Sherlockiem, nie zaczynajcie. Nagle się okaże, że nie możecie żyć bez wszystkich wydań książek Doyle'a; wszystkiego, co o Holmesie powstało, a Waszym marzeniem stanie się mieszkanie na Baker Street 221B. Bilet na samolot już prawie kupiony. Wylatuję w grudniu/styczniu.

Dlaczego Sanderson? Serio się pytacie, czy tylko żartujecie? Od momentu, kiedy otworzyłam pierwszą stronę Z mgły zrodzonego już wiedziałam, że to miłość długotrwała. Wiem, że zaczynam już wpadać w poligamię, jednak widocznie monogamia nie jest dla mnie. Odliczam teraz dni do premiery Bohatera wieków, a wczoraj odebrałam z księgarni Drogę królów, więc mogę Wam zdradzić, że jesień będzie pod znakiem Brandona Sandersona. 

Kiedy będziecie mieć już dość deszczu, przenieście się do Ostatniego Imperium i stańcie pod niebem, z którego sypać się będzie na Was popiół, a zieleń traw i drzew będzie tylko wspomnieniem. Gwarantuję Wam, że mimo gorzkiej fabuły, te książki sprawią, że serce będzie Wam biło szybciej, a oczy zajdą Mgłą. Pokochacie małą Vin; sprytnego Kelsiera, który złamał mi serce i innych bohaterów, którzy są żywi na kartach książek Sandersona. Będę do nich wracać jeszcze nie raz, szczególnie do pierwszego tomu, po którym do tej pory się nie pozbierałam.

Pewnie wielu z Was teraz popatrzy na mnie jak na kogoś, kto w skarpetkach wyszedł rano do szkoły. Tak, zgadzam się z Wami. Przeczytałam dopiero drugi tom, który dostałam wcześniej niż pierwszy, jednak Królowie przeklęci to jedna z tych książek, które idealnie do mnie trafiają i lądują na półeczce oznaczonej wielkimi literami układającymi się w słowo ARCYDZIEŁO. Nie mogę się już doczekać, kiedy znajdę jakiś mocno deszczowy dzień i usiądę z tym grubym tomiszczem, jakim jest część pierwsza. Skoro sam Martin poleca to musi coś w tym być, prawda? A ja się obiema rączkami, lewą troszkę krzywo i niewyraźnie, podpisuję pod tym, co napisał w przedmowie. To jest prawdziwa Gra o tron. A kiedy lepiej poznawać zawiłości historii, jeśli nie ponurej jesieni?

Maurice Druon jest moim odkryciem września i na pewno spędzę z nim jeszcze niejeden jesienny wieczór, delektując się każdym słowem. Powieści historyczne są wielkim must have na tę porę roku, uwierzcie mi na słowo.

Post powstał w ramach akcji #jesienzfeeria

Dołączcie do wydarzenia na facebooku, by być na bieżąco.

Polubcie fanpage wydawnictwa i śledźcie jesienne konkursy!