[433] Dopóki nie zgasną gwiazdy - Piotr Patykiewicz

Tytuł: Dopóki nie zgasną gwiazdy

Tytuł oryginału: Dopóki nie zgasną gwiazdy

Autor: Piotr Patykiewicz

Tłumaczenie: -

Seria: -

Tom: -

Data wydania: 03 czerwca 2015

Liczba stron: 400

Wydawnictwo:  SQN

Cena na okładce: 34,90

Dopóki nie zgasną gwiazdy od wakacji leżała na mojej półce czekając na chwilę, gdy zatęsknię za mrozem i śniegiem. Wigilia już jutro, o chłodzie można pomarzyć, a białe święta to już wyłącznie wspomnienie. Stwierdziłam, że już lepszej chwili na tę lekturę po prostu nie będzie i zabrałam się za czytanie. Dużo kosztuje mnie pisanie tej recenzji, a grypa żołądkowa przed toną jutrzejszego jedzenia to ogromny pech. 

Ludzie powoli stają się ginącym gatunkiem. Śniegi pokryły Ziemię, jednak nie tylko to przybliża ich wszystkich do zagłady. Lucyfer czeka na  tych, którzy zbyt daleko wypuszczą się przełęcz. Miasta są opuszczone i tylko szczyty gór wydają się jeszcze bezpieczne.

Kacper jest dorastającym chłopcem, który powoli musi decydować o swojej przyszłości. Najpierw jednak musi wybrać się na samotne polowanie w poszukiwaniu szczura. Chce tym udowodnić, że jest już prawdziwym mężczyzną.  Jeszcze nie wie, że góry powoli przestają być bezpiecznym miejscem i światła niedługo zaczną pojawiać się wszędzie.

Kacper jako główny bohater przypadł mi do gustu. Nierozważny, podejmuje pochopne decyzje i zachowuje się jak typowy, pewny swojego, nastolatek. Niektórych może to irytować, jednak mnie wydał się on bardzo prawdziwą i realną postacią. Miał swoje marzenia, swoje ambicje. Autor nie skupił się wyłącznie na nim, przy tworzeniu swoich bohaterów. Inni również przyciągają wzrok, szczególnie brat Kacpra. Polubiłam go i ciekawa jestem, jak potoczą się dalej jego losy.

Świat stworzony przez Piotra Patykiewicza wydaje się być przerażający, jednak jest przeraźliwie realistyczny. Potrafiłam sobie wyobrazić wszystko, więc uważam, że jest to ogromny plus tej książki.

Kiedy człowieka noc zaskoczy na pustkowiu, ogarniają go ciemności, takie prawdziwe, najczarniejsze, przenikające na wskroś, i wtedy przestaje być sobą.

Nie wiedziałam, czego mam się spodziewać po Dopóki nie zgasną gwiazdy. Nie czytałam żadnych recenzji, nie wgłębiałam się wcześniej w to, o czym jest fabuła. Książkę czyta się bardzo szybko i to było ogromne zaskoczenie dla mnie. Zaczęłam i skończyłam. Przyznam, że lubię takie pozycje, które się po prostu pochłania. Podziwiam autorów, którzy są w stanie coś takiego napisać. Stworzenie historii, która wciąga od samego początku nie jest łatwe. Cieszę się, że Piotr Patykiewicz podarował mi trochę zimy i mrozu, co nie udało się zimie.

Całość jest naprawdę dobrze przemyślana i nie było tutaj żadnych błędów. Najzwyczajniej w świecie wszystko jest ze sobą połączone i tworzy przygodę tak niesamowitą, że trudno w nią nie uwierzyć. Razem z Kacprem przeżyłam ją bardzo mocno i ciekawa jestem, kiedy jeszcze usłyszę o Piotrze Patykiewiczu. Bo, że usłyszę, to pewne. Nie można tak dobrego pisarza zepchnąć na margines. Chętnie poznałabym także dalsze losy bohaterów i świata, który coraz bardziej stacza się w dół. Zastanawiam się też, skąd Patykiewiczowi przyszedł do głowy taki pomysł. Koniec końców epoka lodowcowa raczej nie jest możliwa w najbliższej przyszłości. Obecnie marzy mi się śnieg.

Ludzie sami zgotowali sobie piekło.

Nie miałam zbyt dużych wymagań do co tej książki. Myślę jednak, że nawet gdybym miała to i tak bym się nie zawiodła. Przypomniała mi ona pewną serię, którą czytałam we wczesnej młodości. Napisana została ona przez Michelle Paver. Kroniki Pradawnego Mroku to był jeden z moich ulubionych cykli. Zdecydowanie muszę się w nie zaopatrzyć. Klimat lektury był dosyć podobny. Groza, mrok, młody chłopiec. Naprawdę jestem zadowolona, że złapałam za Dopóki nie zgasną gwiazdy teraz, w zimie. Polecam Wam zrobić to samo. Fabula jest pełna niebezpieczeństw, a to nie pozwoli Wam przestać czytać do samego końca.

Ogólna ocena: 07/10 (bardzo dobra)

Za egzemplarz bardzo dziękuję wydawnictwu SQN!