[113] Szukając Alaski - John Green

Tytuł: Szukając Alaski

Tytuł oryginału: Looking for Alaska

Autor: John Green

Tłumaczenie: Anna Sak

Seria: -

Tom: -

Data wydania: 09 październik 2013

Liczba stron: 320

Wydawnictwo: Bukowy Las

Cena na okładce: 34,90

Wszyscy palicie dla przyjemności. Ja palę po to, aby umrzeć.

Johna Greena nie muszę chyba nikomu przedstawiać? Po lekturze Gwiazd naszych wina byłam wręcz zakochana w jego stylu pisania. Nie da się go porównać z niczym innym. Później pojawiły się Papierowe miasta i stwierdziłam, że one już nie są aż tak wybitne, jak poprzednia książka, ale da się znieść. Nawet nazwa bloga pochodzi od tej pozycji. No i teraz wychwalane Szukając Alaski. Na początek pragnę wszystkim powiedzieć, że strasznie się zawiodłam.

Miles Halter zaczął naukę w szkole z internatem. W poszukiwaniu Wielkiego Być Może wyrusza z domu. Jego współlokatorem okazuje się Chip, który każe tytułować się Pułkownikiem. Między chłopcami od razu rodzi się nić przyjaźni. Dzięki niemu Klucha, jak nazywają Milesa przyjaciele, poznaje Takumiego i właśnie Alaskę.

Gdyby ludzie byli deszczem, to ja byłbym mżawką, a ona huraganową ulewą. 

Jest to dziewczyna, o której marzy każdy. Piękna, zwariowana a na dodatek inteligenta. To do niej będziesz szedł, jeśli braknie Ci papierosów. To ją poprosisz o poradę. Jednak jak każda taka dziewczyna, i ona ma chłopaka. W którym jest szalenie zakochana. Obaj chłopcy kochają ją - to pewne. Pułkownik jak siostrę, Miles trochę bardziej.

Jak każda z książek Greena i ta zawiera w sobie pewnego rodzaju... nauki? Mamy tutaj młodych ludzi, którzy szukają swojego miejsca w świecie, próbują zrozumieć, jak funkcjonuje świat a przy tym się dobrze bawić. Klucha chce przeżyć to najintensywniejsze doświadczenie rzeczywistości i prawdą jest, że stanie się to dzięki Alasce - ale nie w sposób, o jakim wszyscy myślimy.

Jest to już trzecia książka autora, którą przeczytałam, i na tej również nie pojawiły się łzy. Przy Gwiazd naszych wina płakałam bardzo długo a książka bardzo mną wstrząsnęła. Mimo, że, jak słyszałam, pisana jest pod to, co teraz modne, była idealna. Papierowe miasta jak i Szukając Alaski nie są zbyt wzruszające, jak dla mnie. I obie pisane z perspektywy chłopaka, w przeciwieństwie do Gwiazd naszych winy. Może to głupio zabrzmi, ale jak dla mnie John Green lepiej wczuwa się w postać damską, niż męską.

Zastanawia mnie teraz fakt, że mimo, iż tylko jedna książka autora tak bardzo podpadła mi do gustu, to nadal uważam, że jest niesamowity. Bo w jego książkach jest to coś. Coś, czego się szuka. Odpowiedzi na pytania, które sami sobie zadajemy.

Do tego postacie, jakie tworzy są niepowtarzalne. Chociaż szczerze powiedziawszy Alaska Young przypomina mi Margo Spiegelman z Papierowych miast. Obie mają praktycznie takie same charaktery. Jednak fakt, że ich historie skończyły się całkiem inaczej sprawia, że mam ochotę krzyczeć. Co jak co, ale John Green potrafi sprawić, że postacie żyją własnym życiem i człowiekowi pęka serce, gdy dzieje się im krzywda.

Jednak jak mówiłam - zawiodłam się. Spodziewałam się więcej uczuć, że bardziej pokocham bohaterów... Ta historia nie jest zła albo, broń Boże!, słaba. Ona po prostu nie dorównuje tej, którą czytałam najpierw. Domyślam się, że gdybym zaczęła czytać od tej, przez Papierowe miasta, do Gwiazd naszych wina byłabym zachwycona. Jeśli jeszcze nie czytaliście żadnej z książek Greena to polecam robić to w ten właśnie sposób.

Podobało mi się, że wszystkie z tych postaci były inteligentne. Pułkownik utrzymywał średnią 5,0 i nie przeszkadzało mu to w tym, że przez większość czasu był pijany. Co wszyscy ludzie są naprawdę inteligentni i przez całą książkę trzymałam kciuki, by odnaleźli swoje Wielkie Być Może.

Ogólna ocena: 07/10