[503] Cienie tożsamości - Brandon Sanderson

Tytuł: Cienie tożsamości

Tytuł oryginału: Shadows of self

Autor: Brandon Sanderson

Tłumaczenie: Anna Studniarek

Seria: Ostatnie Imperium

Tom: 5

Data wydania: marzec 2016

Liczba stron: 352

Wydawnictwo: MAG

Cena na okładce: 29,90

Po tym, jak Stop prawa okazał się być równie cudowny jak poprzednie trzy tomy wiedziałam już, że serię Ostatnie Imperium przeczytam do samiuteńkiego końca. Ba! Że przeczytam wszystko, co na okładce będzie miało napisane Brandon Sanderson. Przyznam, że zwlekałam trochę z przeczytaniem Cieni tożsamości. Wszystko przez to, że zaraz po zakończeniu lektury chciałam zabrać się za kolejną część, Żałobne opaski. Cieszę się, że wydawnictwo nie zwlekało z wydaniem kontynuacji i już jest ona dostępna na rynku. Teraz pozostało mi tylko czekać na przesyłkę, która pozwoli mi wrócić do Elendel.

W mieście nie jest za dobrze. Robotnicy powoli zaczynają wychodzić na ulicę. Rewolucja przemysłowa coraz bardziej nabiera tempa. Dawniej mgły zasłaniały niebo. Teraz ich miejsce zajął dym z kominów elektrowni, a obok powozów przejeżdżają automobile. Dodatkowy niepokój w Elendel wzrastają, gdy przyjęcie urządzone przez brata gubernatora - oskarżonego o korupcję - kończy się śmiercią wszystkich uczestników łącznie z nim samym. Połowa podziemnego światka zostaje wymordowana.

Marasi po rzuceniu kariery prawniczej zaczęła pracę jako konstabl. Waxillium jednak dalej traktuje ją jak bezbronną niewiastę i lekceważy jej osobę. Wax przygotowuje się do swojego ślubu ze Steris, jednak nie zastanawia się długo i postanawia złapać mordercę, który tym razem zaczyna czyhać na samego gubernatora... 

Z ulgą wróciłam do miasta by pomóc Waxowi i Wayne'owi. Choć poprzedni tom, w którym ich poznaliśmy, był zdecydowanie krótszy niż którykolwiek z tych dotyczących Vin i Ocalałego bardzo przywiązałam się do tej dwójki. Są swoimi przeciwieństwami, a dogadują się bardzo dobrze, co sprawia, że nie da się nie lubić wiecznie poważnego Waxilliuma czy zawsze rozbawionego Wayne'a. Dzięki temu drugiemu czytanie Stopu prawa i Cieni tożsamości było niesamowicie przyjemne. 

Każdy musiał umrzeć. Zawsze uważał za dziwne, że tak wielu umierało w starszym wieku, choć przecież logika podpowiadała, że to był ten punkt w ich życiu, kiedy mieli największą praktykę w nieumieraniu. 

Sprawa, którą przyszło teraz rozwiązać naszym bohaterom jest poważna. Zamieszki w mieście przypominają te, które ludzie znają z historii. Poszukiwania sprawcy nie są łatwe z kilku powodów, o których Wam nic nie powiem. Kierunek, w którym podążył Brandon Sanderson w tym tomie przypadł mi do gustu niesamowicie. Stęskniłam się już za niektórymi postaciami, które zniknęły po trzeciej części. Nie da się ukryć, że pomysł, na jaki wpadł autor, zasługuje na największe owacje. Zakończenie, którego po prostu nie dało się przewidzieć - a jeśli komuś się udało to bardzo podziwiam - zwaliło mnie z nóg. Zachwiało moim światem i sprawiło, że miałam ochotę rzucić Cieniami tożsamości w samą Harmonię. 

Sanderson znany jest ze stworzenia mocy allomantycznych i hemalurgii. W tym tomie zaś pojawia się coś nowego w tej kwestii, co mnie zadowoliło. Żałobne opaski mam nadzieję bardziej rozwiną ten temat, gdyż tutaj mamy tylko malutki wstęp co do tej kwestii i spodziewam się, że my, czytelnicy, będziemy bardzo zaskoczeni. W tym tomie nie spodziewałam się, że wprowadzone zostaną nowe postaci, gdyż jest ich już sporo. Mimo to nie powinno mnie to dziwić biorąc pod uwagę ich ilość w Z mgły zrodzonym. Autor bardzo dobrze zna stworzonych przez siebie bohaterów. Być może oni istnieją naprawdę, a Sanderson trzyma ich w szafie - tak na wszelki wypadek, by nie pojawiły się jakieś niezgodności. 

Mam ogromne wymagania do kolejnych (dwóch?) tomów. Spodziewam się czegoś niesamowitego. Już sama sprawa związana z Kręgiem będzie prawdopodobnie świetnie rozwinięta. Mówi mi to mój instynkt książkowy. Kiedyś dziwiłam się, że wydawnictwo nie wyda kontynuacji po dwie w jednym tomie. Teraz już wiem, że nie chciałabym takiego rozwiązania. Podoba mi się jak na mojej półce wzrasta ilość książek Sandersona i nawet to oczekiwanie na kolejną część mnie cieszy. Gdybym połknęła wszystko na raz nie miałabym czasu na przetrawienie wszystkiego. Jest idealnie.

Ogólna ocena: 10/10 (arcydzieło)

Spełnia wyzwanie: -