[588] Rozjemca - Brandon Sanderson

Minęła dłuższa chwila od momentu, gdy zapukał do mnie kurier i przyniósł długo oczekiwaną przeze mnie książkę. Nie jest dla nikogo tajemnicą, jak bardzo cenię - wielbię do szaleństwa - Brandona Sandersona, jednak nie tylko brak czasu sprawiał, że Rozjemca zerkał na mnie nieprzychylnie z regału. Moje oczekiwania w stosunku do tego autora wzrosły tak bardzo, iż bałam się, że po prostu nie da się ich zadowolić. Z każdą kolejną pozycją na mojej półce wzrastał ten strach, aż urósł tak bardzo, że nie byłam w stanie się zdobyć na lekturę. Dopiero zapowiedź Bezkresu magii zmotywowała mnie do biegu w stronę Sandersona. Nie chcę robić sobie czytelniczych zaległości jak z Remigiuszem Mrozem, którego książki mnożą mi się na półce, a ja wciąż tylko dokładam kolejne przerażona ich ilością. Już na pierwszych stronach Rozjemcy poczułam jednak ten rozkoszny dreszcz i wiedziałam, że niepotrzebnie wątpiłam w Sandersona. Dobrze było wrócić do domu, do tego tak dobrze mi znanego stylu pisania i kreacji światów.  Po raz kolejny miałam ochotę krzyczeć: Brandon, co Ty do cholery wyprawiasz?!

Idris jest małym, nikomu niewadzącym miasteczkiem. Hallandren, ogromna metropolia, nie może jednak znieść faktu, że to tam przed wiekami ukryła się prawowita rodzina królewska i żyje tam do tej pory, a kiedyś może upomnieć się o swój tron. Wojna jest już tylko kwestią czasu, a stosunki łagodzi jedynie podpisany przed latami traktat, w którym władca Idris zgadza się oddać jedną ze swoich córek jako żonę dla potężnego Króla-Boga. Ku zdziwieniu ogółu nie posyła jednak najstarszej, która latami była przygotowana na tę rolę, lecz najmłodszą - wcześniej niemal bezużyteczną. Siri jest przerażona nagłą utratą swojej beztroski i wyjazdem do Hallandren, które do tej pory kojarzyło jej się jedynie z herezją i rozwiązłością. Nic nie może poradzić na swój los. Musi wziąć się w garść i zrobić wszystko, by gdy wybuchnie wojna nie zostać najważniejszą zakładniczką i pozostać przy życiu. Nagle nikomu niepotrzebna Vivenna nie wie, co począć ze swoim losem. Do tej pory starała się być idealną i gotową na poświęcenie, którego się od niej oczekiwało. Teraz została tego wszystkiego pozbawiona. Nie chce się jednak z tym pogodzić i postanawia zrobić wszystko, by pomóc młodszej siostrze. Wyrusza do Hallandren, gdzie kolory mieszają się ze sobą, a pojęcie skromności zaniknęło już dawno temu.

- Mówi się, że człowiek nie zna samego siebie, dopóki nie stanie po raz pierwszy twarzą w twarz ze śmiercią - rzucił swobodnym tonem. - Nie jestem pewien, czy to prawda. Wydaje mi się raczej, że osoba, którą się jest tuż przed końcem, nie jest tak ważna jak człowiek, którym się było. Dlaczego te kilka chwil miałoby znaczyć więcej niż całe życie?

Dar Pieśni jest jednym z Powracających bogów. Jego życie opiera się wyłącznie na lenistwie i kilku obowiązkach, które stara się spełniać z najwyższym poświęceniem. Problem polega na tym, że Dar Pieśni ma poważny problem - nie wierzy w swoją boskość, a ciągła obecność kapłanów, którzy wychwalają jego każdy ruch niesamowicie go irytuje. Chciałby wiedzieć, kim był przed swoją śmiercią i Powrotem, jednak jest to jedna z zakazanych informacji. Inni bogowie nie narzekają na swoją egzystencje i są zadowoleni z ślepej wiary tłumów. Bóg jednak chce czegoś więcej, więc gdy jedna z bogiń proponuje mu udział w swoich przedsięwzięciach, które mają na celu przygotowanie się do wojny i dołączenie do stronnictwa. Dar Pieśni jest jednak pewny tylko jednego: on wcale nie chce wojny. Sytuacja jednak robi się coraz napięta, a nowa królowa nie wygląda na osobę, za którą ją wszyscy biorą.

Głównych bohaterów w Rozjemcy jest całkiem spora liczba, więc ciężko poświęcić każdemu z nich chociaż zdanie. Po raz kolejny Sanderson udowodnił, że w kreacji postaci jest mistrzem. Siri, mała księżniczka, jest po prostu rewelacyjna. Bezpośrednia, otwarta, czasami bezczelna. Od pierwszej chwili została moją ulubienicą, a jej starsza siostra, Vivenna, irytowała niesamowicie mocno. Sama nie potrafię stwierdzić, co tak bardzo mi w niej nie pasowało, jednak do samego końca modliłam się, by ktoś wziął miecz i ze dwa razy ją dźgnął. Siostry różnią się tak bardzo jak noc i dzień i nie było mi trudno zrozumieć Siri, acz druga z nich jest zdecydowanie nielogiczna i pozbawiona jakiejkolwiek wyobraźni. Gdybym musiała określić ją jednym słowem padłoby na wyraz: ograniczona. Największe brawa należą się autorowi za Dar Pieśni, którego pokochałam od pierwszej chwili, gdy tylko się pojawił. Jego poczucie humoru i sytuacyjne żarty zwalały mnie z nóg niejednokrotnie. Już sama jego obecność w tej książce sprawiła, że nie miałam na życie. Chciałam tylko czytać.

Bóg wiedział jednak, że że rzeczy wyobrażone, aż nazbyt często są jedynymi istotnymi treściami ludzkiego życia.

I tym razem Sanderson tworzy całkiem nowy świat wraz z magią, która po raz kolejny ujawnia kreatywność pisarza. BioChromia polega na wykorzystywaniu Oddechów do swoich celów. Każdy człowiek posiada swój Oddech, jednak dopiero ich większa ilość pozwala na ożywienie jakiegoś przedmiotu czy przebudzenie. Bogowie potrzebują Oddechów do życia, a przeciętni ludzie czasami kupują jakąś konkretną ich ilość po to, by móc wzmocnić swoje odbieranie świata zewnętrznego. Więcej informacji na ten temat dostajemy wraz z biegiem całej historii, więc nawet podczas lektury jesteśmy ciągle trzymani w tajemnicy i ciężko jest to znieść. Chciałoby się wiedzieć już wszystko, jednak Brandon Sanderson na to nie pozwala i dawkuje nam to do praktycznie ostatniej strony, co chwilę czymś zaskakując.

Zawsze podczas lektury jakiejś książki tego autora - więc i w przypadku Rozjemcy - wydaje mi się, iż udało mi się rozgryźć już jakiś wątek i jestem dumna ze swojego zmysłu Sherlocka Holmesa, po czym na końcu się okazuje, że widocznie wcale owego zmysłu nie mam i Sanderson po raz kolejny wystrychnął mnie na dudka. Nieprzewidywalność jest bardzo pożądaną przeze mnie cechą książek, więc - broń Boże! - nie narzekam. Ale niech to Dar Pieśni zwany Mężnym! Czy choć raz nie mogę mieć racji? Przecież bycie co chwilę zaskakiwanym w końcu może się znudzić... Łamanie serca też robi się już nużące. Więcej łez wylałam nad tomiszczami książek Sandersona, niż gdziekolwiek indziej. Podczas czytania Rozjemcy czułam taki ogrom emocji, że nie raz musiałam wziąć głęboki oddech, żeby nie odnaleźć autora i zagrozić mu bolesną śmiercią. Tak się po prostu nie robi!

Rozjemca dołączył do moich ulubionych książek. Zdecydowanie widać różnicę między nią a Elantris. Gdybym miała zdecydować, czy bardziej przypadł mi do gustu Rozjemca czy Z mgły zrodzony miałabym spory problem. Chociaż z pozoru tematyka obu książek jest podobna, to tak bardzo się od siebie różnią, że nie jestem w stanie wybrać. Nie mogę doczekać się kolejnych tomów Siewcy Wojny i jestem pewna, że będzie się działo. Już samo zakończenie każe spodziewać się niemałych zwrotów akcji i coś czuję, że moje uczucia zostaną zdeptane jeszcze bardziej. A przecież nie jestem ze stali...

Ogólna ocena: 10/10 (arcydzieło)

Rozjemca // Brandon Sanderson // Warbreaker // Grzegorz Komerski // Siewca Wojny // tom 1 // 26 październik 2016 // 635 stron // Wydawnictwo MAG // 49,00 zł

Za możliwość przeczytania bardzo dziękuję wydawnictwu MAG!