Zacznijmy od tego, że Poniżej zera to książka przeznaczona raczej dla młodszych czytelników, więc jeśli oczekujecie mrożącej krew w żyłach historii - jak obiecują na okładce - to przeliczcie to bacząc na swój wiek. Główny bohater ma dwanaście lat, więc sądzę, że to odpowiednia ilość wiosen dla docelowej grupy odbiorców. Byłam tego świadoma, gdy zaczynałam ją czytać. Miałam ogromną ochotę na coś lekkiego, niewymagającego ode mnie zbyt dużej pracy głową. Pamiętam, że gdy byłam młodsza często czytałam tego typu książki, więc postanowiłam wrócić trochę do przeszłości. Udało się.
Zak powoli umiera i jest tego brutalnie świadomy. W jego mózgu rozwija się guz, który niedługo ma zostać poddany leczeniu. Rodzice postanawiają zabrać Zaka i jego siostrę na ostatnie wakacje przed pobytem w szpitalu. Praca jednak upomniała się o nich, więc zamiast na plażę rodzina leci na biegun południowy do Bazy Zero, gdzie kilka rodzin przygotowuje się do misji kosmicznej. Już moment lądowania wskazuje na to, że dzieje się tam coś niedobrego. Kiedy udaje im się je przeżyć odkrywają, że w Bazie nie ma nikogo, elektryczność i ogrzewanie nie działa, a oni zostali tam sami, bez możliwości odlotu. Zak zaczyna dostrzegać nie tylko czyhające niebezpieczeństwo, ale też coś, co siedzi mu w głowie i ma związek z czymś, co chowa się głęboko pod lodem.
Zak ma dwanaście lat, więc jest jeszcze dosyć niedojrzałym bohaterem. Odkryłam jednak, że chociaż nie znamy go zbyt dobrze i autor nie poświęca zbyt dużo czasu temu, żeby to zmienić, to naprawdę go polubiłam. Świadomość, że być może czeka go śmierć sprawiła, że wydawał się też trochę starszy, ale sposób, w jaki traktują go rodzice niwelował to uczucie. Dan Smith doskonale oddał myśli dziecka, które niedługo może pożegnać się z życiem, które dopiero rozpoczęło. To, jak denerwuje się, że wszyscy się nad nim użalają, na nic mu nie pozwalają jest tak realne, że potrafię wyobrazić sobie, że taki Zak gdzieś istnieje i przechodzi przez to samo.
Czasem współczucie to najgorsza rzecz na świecie.
To, co dzieje się w Bazie Zero - ogólnie cała fabuła - jest dosyć spłycone. Mimo to bardzo dobrze przemyślane i - o dziwo - zaskakujące. Myślałam, że domyślę się wszystkiego i nic nie będzie tu niespodzianką, a nie ma chyba kwestii, którą bym przewidziała. Autor nie wszedł na wyżyny wyobraźni i nawet nie wykorzystał do końca potencjału, który tkwi w tym pomyśle, acz dzięki temu, że nie skakał na głęboką wodę dostajemy naprawdę przyjemną historię o tym, co może się kryć pod lodem na dalekiej Antarktydzie.
Dzięki przeciętnemu bohaterowi, który nie jest najlepszy we wszystkim i sam do końca nie rozumie tego, co przyszło mu zrobić Poniżej zera nie jest książką uparcie schematyczną i nudną. Pojawił się tutaj wątek poboczny, dotyczący tych złych, który tak naprawdę nic tutaj nie wnosił i był wręcz niepotrzebny, jednak poza tym całość zrobiła na mnie dość dobre wrażenie i z czystym sumieniem mogę tę książkę polecić. Zarówno młodszym, jak i tym starszym, którzy chcą odreagować codziennie zmartwienia i lubią czasami przeczytać coś wyłącznie dla rozrywki.
Ogólna ocena: 06/10 (dobra)
789 // Poniżej zera // Dan Smith // Below Zero // Helena Skowron // 30 stycznia 2019 // 310 stron // Wydawnictwo Wilga // 29,99 zł
Za możliwość przeczytania dziękuję Grupie Wydawniczej Foksal!
Porozmawiajmy o Poniżej zera 👇
