Pochodnia w mroku // Sabaa Tahir

Wciąż pamiętam moment, gdy Imperium ognia pojawiło się na polskim rynku. Wszyscy z radością rzucili się na tę pozycję. Chociaż zwykle nie myślę nawet o książkach, które nie schodzą czytelnikom z ust, tym razem się skusiłam i byłam naprawdę zadowolona z tego, co otrzymałam. Szybko zaprzyjaźniłam się z bohaterami i przyzwyczaiłam się do świata. Dużo czasu minęło od premiery pierwszego tomu, więc gdy zobaczyłam zapowiedzi kontynuacji byłam naprawdę szczęśliwa. Spodziewałam się, że wezmę Pochodnię w mroku do rąk, usiądę i nie wstanę do momentu, gdy dojdę do ostatniej strony. Coś jednak poszło nie tak i albo ja jestem już za stara na tego typu literaturę albo Sabaa Tahir poszła w złym kierunku.

Eliasowi i Lai udaje się uciec z Serry, jednak nie są bezpieczni i za szybko nie będą. Ścigani przez wojańskich żołnierzy zmierzają w stronę najbardziej strzeżonego więzienia Imperium. Muszą uwolnić brata dziewczyny, który jest jej ostatnim żyjącym krewnym i nadzieją na wolność Scholarów. Ich twarze są znane teraz w całym kraju, a ich tropem podąża zdeterminowana Komendantka i zagubiona Helena, najlepsza przyjaciółka Eliasa, która musi udowodnić swoją lojalność imperatorowi przynosząc głowę mężczyzny, którego kocha od zawsze.

Myślałam, że tak jak w przypadku Imperium ognia od samego początku wciągnę się w całą akcję, jednak odniosłam wrażenie, że Pochodnia w mroku została napisana wyłącznie po to, by stanowić wstęp do tomu trzeciego. To częste w przypadku serii, że część druga jest najgorsza, jednak poczułam się zawiedziona.  Fabuła pędzi do przodu i ciągle się coś dzieje, a ja wynudziłam się jak mops przez większą część książki. Zauważyłam, że powieści młodzieżowe nie są już dla mnie - starość nie radość - acz miałam cichą nadzieję, że skoro pokochałam tom pierwszy tym razem uda mi się jakoś obejść mój gust. Nic z tego.

To uczucia czynią cię człowiekiem.

Najbardziej zabolał mnie fakt, że bohaterowie stali się bardzo płascy. W pierwszym tomie czuć było ich ból, chęć przeżycia i strach. Tutaj poruszali się do przodu jakby ciągnięci na siłę przez autorkę. Elias z pewnych powodów przestał całkowicie myśleć o swojej przyszłości i stało się dla niego ważne tylko jedno: uratowanie brata Lai. Stał się robotem nastawionym wyłącznie na jeden cel i jest to okropnie wredne ze strony autorki, że na to pozwoliła. Dodatkowo zakończenie tego wątku mocno mnie rozczarowało. Spodziewałam się tego, że wyleje mnóstwo łez, a skończyło się jedynie na wywróceniu oczami. Laia zaś rozwija się jako bohaterka, acz ta przemiana nie zaskoczyła mnie w żaden sposób. Fakt, że się tego spodziewałam sprawił, że zniknęła moja cała sympatia do niej. Chociaż Sabaa Tahir skupiła się również na bohaterach drugoplanowych żaden z nich nie podbił mojego serca, chociaż towarzyszenie Helenie było ciekawym przeżyciem. Jestem pewna, że dałoby się rozwinąć ich historie jeszcze bardziej.

Fabuła opiera się przede wszystkim na podróży Eliasa i Lai do więzienia, a ich droga to ciągłe problemy. Akcji jest tyle, że męczy czytelnika. Fakt, że skupiamy się na większej ilości postaci sprawia, że marzy się o chwilce oddechu. Jak to mówią co za dużo, to niezdrowo, a Sabaa Tahir konkretnie przesadziła. Wszystko rozgrywa się też w dialogach, gdyż autorka poskąpiła opisów. Miało to pewnie przyspieszyć tempo, jednak w moim przypadku nie zadziałało i lektura naprawdę porządnie mi się ciągnęła. Najbardziej boli to, że Pochodnia w mroku miała naprawdę spory potencjał, który został zmarnowany z ogromnym hukiem.

Dopóki walczysz z mrokiem, stoisz w świetle. 

Gdybym mogła cofnąć czas unikałabym jak ognia Pochodni w mroku. Zepsuła ona wszystkie ciepłe uczucia, które żywiłam do bohaterów i była jednym wielkim rozczarowaniem. Dopatrzyłam się tu kilku malutkich plusów, jednak nie zmieniły one w żaden sposób mojego podejścia do lektury. Przeraża mnie ta ogromna ilość pozytywnych opinii na temat kontynuacji Imperium ognia i zastanawiam się, czy to ja zbyt dużo wymagam, czy po prostu cały świat inaczej ocenia powieści i oczekuje czegoś innego. Teraz jestem już pewna, że chociaż trzeci tom zapewne będzie spektakularny, to już nie jest historia dla mnie.

Ogólna ocena: 04/10 (może być)

629 // Pochodnia w mroku // A Torch Against in Night // Sabaa Tahir // Jerzy Malinowski // An Ember in the Ashes // tom 2 // 28 czerwca 2017 // 512 stron // Wydawnictwo Akurat // 39,90 zł 

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Akurat!