[327] Ciemność płonie - Jakub Ćwiek

Tytuł: Ciemność płonie

Tytuł oryginału: Ciemność płonie

Autor: Jakub Ćwiek

Tłumaczenie: -

Seria: -

Tom: -

Data wydania: 18 marzec 2015

Liczba stron: 320

Wydawnictwo: SQN

Cena na okładce: 34,90

Tak, mamy dzisiaj sobotę i jeden wpis już się pojawił. Wspominałam Wam, że w piątek nie będę w stanie opublikować recenzji, jednak Ciemność płonie jest tak cudowną pozycją, że nie mogę się powstrzymać i złamię dla niej swoje własne reguły. Po lekturze Cudów i Dziwów Mistrza Haxerlina, Jacka Wróbla, nabrałam ochoty na Jakuba Ćwieka. Z pewnością dobrze już wiecie, że jest on moim ulubieńcem, zaraz po Remigiuszu Mrozie. Sama nie wiem, co skłoniło mnie do sięgnięcia akurat po tę historię. Nieprzeczytaną mam jeszcze najnowszą część Kłamcy. Nie ważne jak, ważne, że się stało - zakochałam się w tej pozycji. Bardziej nawet niż w sławetnych Chłopcach. Dawno już nie czytałam historii tak klimatycznej, a przy tym tak bardzo wciągającej i realnej, że podczas czytania musiałam zamykać oczy z autentycznego przerażenia. 

Dworzec w Katowicach z pozoru nie różni się od innych. Ludzie śpieszą się w różne miejsca nie zwracając uwagi na nic dookoła i nie zastanawiając się nawet nad tym, jakie wydarzenia sprawiły, że tak dużo bezdomnych mieszka na peronach. Natalia studiuje w mieście i wiedzie życie zwykłej studentki. Kiedy na dworcu zaczepia ją kilku chłopaków nikt nie ma zamiaru jej pomóc - nikt, poza starszym panem, który rozpędza napastników. Chcąc mu się jakoś odwdzięczyć znajduje w portfelu starą monetę. Nie ma pojęcia, skąd się wzięła, jednak w ramach podziękowania oddaje ją wybawcy, czym niezmiernie go cieszy. Natka nie spodziewa się, że w ten sposób przejęła na siebie Ciemność. Po powrocie do domu, gdy zapada zmierzch, Ciemność przychodzi po nią. Dziwne, płonące postacie utkane z mroku. Dziewczyna w akcie desperacji dociera do dworca, gdzie cała historia się zaczęła. Jest przerażona. Odnajduje jednak innych Wybranych, którzy już znają zasady, które narzuciła im Ciemność. Co jednak, gdy reguły gry zaczną się zmieniać i nawet dworzec może przestać być bezpiecznym miejscem?

Ciemność nie dla każdego jest taka sama, choć łatwo o taki właśnie wniosek. Ponad to jednak, co uniwersalne - strach przed Ciemnością właśnie, przed ogniem - wkraczają osobiste lęki każdego z nas. Mrok łączy się w jakiś sposób z cieniami naszej duszy, unaocznia je, czyni materialnymi. Ciemność może być zatem wszystkim, czego się boimy, czego od niej oczekujemy.  Może być także wszystkim innym. 

Bohaterami tej historii są bezdomni. Ludzie, których mija się na ulicy i nie zwraca na nich uwagi. Osoby pokrzywdzone przez los, bez nadziei na przyszłość. Co jednak, gdy oni wcale nie mogą wieść normalnego życia? Tadeusz, Literat, Izka czy Albert żyją w ciągłym strachu przed tym, co czeka ich za bezpieczną granicą. Każde z nich trafiło na dworzec w Katowicach w inny sposób. Lata tam spędzone odcisnęły na nich swoje piętno - nie różnią się już zbytnio od zwyczajnych żebraków, których pełno w każdych zakamarkach. Natka jest jeszcze młodą, niedoświadczoną przez życie, dziewczyną. Wszystkich Wybranych gorszy podstęp Darka, który wybrał wolność. Nie dziwią się mu jednak i nie oceniają go. Próbują za to pomóc Natalii, której trudno jest uwierzyć w to, że od teraz mieszkać mu na dworcu, gdyż inaczej pochłonie ją Ciemność. Bardzo spodobała mi się ta solidarność, która ich cechuje. Każda z postaci stworzonych przez Ćwieka ma w sobie dużo dobra. Podczas czytania czułam, jakby istniały naprawdę, jakby dalej czekały na dworcu w Katowicach na chwile, gdy Ciemność zostawi ich w spokoju. 

Natalia jako bohaterka bardzo przypadła mi do gustu. Polubiłam w niej to, że nie poddała się i nie użalała się nad sobą. Mimo, że nie poznajemy historii jej życia i, koniec końców, nie wiemy o niej za dużo, to trudno nie zapałać do niej sympatią. Autor umiejętnie odkrywa przed nami karty dotyczące jej przeszłości, jednak ych faktów jest tak mało, że trudno po zakończeniu lektury stwierdzić, że dobrze ją poznaliśmy. Osobiście czułam się tak, jakby była jedną z postaci, które przetoczyły się przez dworzec, chwile ze mną porozmawiały i zniknęły. Z jednej strony można to uznać za niedopatrzenie autora. Wydaje mi się jednak, iż to był zabieg celowy. Każdy z bohaterów tej historii jest dla nas zagadką - żadnego nie poznajmy zbyt dobrze. Najciekawsza byłam Literata i Tadeusza. Obaj panowie wydali mi się osobami inteligentnymi i pełnymi tajemnic. Miałam nadzieję, że Jakub Ćwiek zlituje się nade mną i chociaż w ich przypadku zdradzi więcej, jednak on postanowił dać mi pstryczka w nos. Jeśli chodzi o drugiego mężczyznę to trochę się o nim dowiadujemy i jest to bardzo szokujące, biorąc pod uwagę jego obecną powierzchowność. 

Nigdy wcześniej nie spotkałam się z taką historią. Jest to dla mnie całkowicie coś nowego i nieprzewidywalnego. Jednego wydarzenia nie spodziewałam się tak mocno, że byłam zbyt zszokowana by płakać. Nie pamiętam, by kiedykolwiek mi się to zdarzyło. Patrząc na okładkę nie wiadomo, czego oczekiwać. Już sam tytuł brzmi tajemniczo i trudno go dopasować do ogólnie znanych książkowych schematów. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że to Ćwiek to trudno mówić o jakichkolwiek wzorach. Nietuzinkowe pomysły i brak cenzury - właśnie tego się należy spodziewać po tym autorze. Teraz już wiem, że wszystko co napisze mogę brać w ciemno.

Bo choćby nie wiadomo jak jej nienawidzić, Ciemność to kat, to sprawiedliwość.

Kilka lat już minęło od wydania tej powieści. Gdyby nie to wsiadłabym do pierwszego lepszego autobusu i pojechała zwiedzić dworzec w Katowicach. Nigdy jeszcze w tym mieście nie byłam, a sam autor we wstępie mówi, że zobaczenie miejsc zawartych w Ciemność płonie już jest niemożliwa. Trudno się jednak temu dziwić - minęło wszakże osiem lat. Cieszę się, że wydawnictwo SQN wznowiło wydanie. Fakt, że ta cała historia dzieje się miejscach autentycznych nadaje dodatkowej grozy i realizmu. Muszę Wam zdradzić, że to miasto nabrało teraz dla mnie całkiem innego charakteru i podróż tam byłaby dla mnie dość przerażająca. W końcu Ciemność czai się wszędzie.

Jedyne, co tak do końca nie przypadło mi do gustu tu zakończenie. Chciałabym dowiedzieć się dużo więcej na temat Literata i wszystkiego, co się powinno wydarzyć. Gdyby autor rozwinął to bardziej już naprawdę nie miałabym się do czego przyczepić. Ogólnie rzecz biorąc to najlepsza książka Jakuba Ćwieka, którą przeczytałam. Zdecydowanie powinien pisać więcej pozycji tego typu. Spotkałam się z opiniami, że Ciemność płonie przypomina dzieła Stephena Kinga. Nie mogę tego potwierdzić, gdyż jeszcze nic tego autora nie czytałam. Tak czy inaczej - zaintrygowało mnie to porównanie i muszę sprawdzić jego prawdziwość. Ćwiek sprawdza się znakomicie przy pisaniu historii w rodzaju Chłopców, a jeszcze lepiej sprawdził się jako twórca powieści tego gatunku.

Ogólna ocena: 09/10 (wybitna)

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu SQN!